Әдәп тобе-матур гадәт

«Тәрбияле бала — бәхетле бала». Халкыбыз телендә йөргән бу әйтемнәргә тирән мәгънә салынган. Бала никадәр белемле, талантлы, матур булса да, үз-үзен тота белмәсә, башкаларга мөнәсәбәте, сөйләшүе ямьсез булса, аны берәү дә яратмас, анын белән аралашырга теләмәс иде. Замана, яшәү рәвеше, көнкүреш шартлары ничек кенә үзгәрмәсен, кешеләргә хас булган әдәп, әхлак, намус, тугрылык сыйфатлары һәрчак иң беренче урында кала. Шуна күрә без балаларны бар яклап үстерергә, аларга күпкырлы белем бирергә, заманага туры килерлек ачышлар ясарга өйрәтүгә зур игътибар бирү белән генә чикләнмәскә, ә әхлак тәрбиясе бирергә тиешбез. Кеше холкын күзәт, Үзеңнекен үзгәрт. … Шәфкатьле булу — барлык күркәм гадәтләрнең башы.әдәплелекнең нигезе дип әйтсәм минем белән килешерсез, дип уйлыйм.Бары тик шәфкатьле кеше генә күркәм гадәтләргә ия , бәхетле, тәүфыйклы .мәрхәмәтле, игътибарлы.кешелекле була ала.