«Җилкәннәр җилдә сынала»

Фәнис яруллин иҗатына багышлап  “Җилкәннәр  җилдә сынала” дип исемләнгән әдәби сәгать. 1938 нче елның 9 нчы февралендә игенче крестьян гаиләсендә туа ул. Ләкин сабыйга ата назын күрү насыйп булмый. Сугыш башлану белән 6 баласын, хатыны Гафифәне калдырып, Гатаулла абзый фронтка китә һәм һәлак була.Фәнис абыйга ачлыгын да, ялангачлыгын да  татырга туры килә. Җәй буе бәләкәй арба, кыш буе чана тартып алар  малларга азык туплый.Гафифә апа колхозда эшли, рөхсәт ителгән кадәр мал — туар асрый, кош-корт тота, бакчада эшли. Җеп эрли, киндер суга, тегү тегә. Шулар бәрабәренә алты баласын да ач үлемнән саклап кала. Фәнис абыйның “ Җилкәннәр җилдә сынала” повестеннан китерелгән түбәндәге сүзләр, аның тормыш юлында кызыл җеп булып сузылып баралар: “ Язмыш синең тез астыңа китереп сукса — егылмас өчен якасына ябыш. Утларга салса– үзең аннан да көчле ян, шул вакыт аның кызуын сизмәссең. Суларга ташласа, күбек булып өскә  күтәрелмә  — асылташ булып төпкә бат, ялтыравыңны күреп, чумып алырлар. Тузан булып һавага күтәрсә — яңгыр тамчыларына кушылып җиреңә төш. Карурманнарга адаштырса — кояшка карап юл сайла. Ташлар белән бастырса — чишмәгә әверелеп иреккә ургы. Җиргә күмсә — орлык шикелле тишелеп чык. Җилкәнеңне җилләр екса — йөрәгеңне җилкән итеп күтәр. Нинди генә очракта да җиңәргә өйрән. Көчле рухлылар гына максатларына ирешә алалар. Түземнәр генә бәхеткә лаек”