Халыкара китап бүләк итү көне. «Гыйлем күңел көзгесен ачар, күңелдәге караңгылыкны басар»

Китап — нинди дә булса текстны эченә алган, битләре билгеле бер тәртиптә бергә җыйналып төпләнгән басма әсәр, дөрес фикер тупланган авторитетлы чыганак. Билгеле, китап — кешенең дусты, киңәшчесе. Кеше үзен борчыган сорауларны китаптан эзли. 

 Китап  кешенең акыл һәм күңел дөньясын кимсетмичә гасырлардан гасырларга алып килүче һәм киләчәккә илтүче уңалмас рухи хәзинәләр казанышы ул. Синең алдыңда китап.Ул әле өр-яңа, бик матур, шундый серле. Аның битләрен ачкач, ниндидер серле дөньяга эләгерсең төсле.Сакланып кына битен ачасың һәм сихри тирәнлеккә кереп китәсең. Китап синең дустыңа, сердәшчеңә әйләнә. Китап безне белем  иленә, бәхет дөньясына алып керүче. “Бәхетне юлдан эзләмә, белемнән эзлә”, — ди халык. Чынлап та, китап — кешенең дусты, киңәшчесе. Кеше үзен борчыган сорауларга җавапны да китаплардан ала. Китап кешене алга, яктыга, эзләнүләргә этәрә, гаделсезлеккә, начарлыкка каршы көрәшергә, матурлыкны таный белергә өйрәтә. Шуңа күрә дә М.Шолохов: “Китапны чын күңелдән яратыгыз! Ул сезгә якын дустыгыз гына түгел, бәлки соңгы гомерегезгәчә ышанычлы юлдаш та” — дигән.