«Кайнар самовар янында»

Безнең халкыбыз борын-борыннан хезмәт сөючән булган, эшне җиренә җиткереп башкарган. “Көн үтсенгә эшләмә, булсынга эшлә” дип, хезмәттә эленке-салынкылыкны, масаю һәм урынсыз мактануларны элек-электән кабул итмәгән.

Татар халкының һөнәрчелек сәнгате гаять байлыгы һәм төрлелеге белән аерылып тора, ул күптөрле һөнәрләргә ия булган. Шуңа күрә кәсеп-шөгыль үзләштерүгә карашын халык “Егет кешегә җитмеш төрле һөнәр дә аз” дигән тәгъбирендә ачык чагылдырган. Һөнәр үзләштерүгә мондый караш хәзерге чорда аеруча әһәмиятле. Чөнки, җитештерү кимү сәбәпле, төп эш урыны кыскарган очракта да кеше икенче белгечлеге буенча эшкә урнаша ала. Шулай итеп, бик җитди социаль проблема уңай хәл ителергә мөмкин. Кызларга да күп һөнәр белү гаилә икътисадын көйләүдә мөһим роль уйный.

Элек-электән үк татар гаиләсендә балаларны иҗади шәхес итеп тәрбияләргә тырышканнар. Барлык татар хатын-кызлары дип әйтерлек кул эшләрен белгән: эрләү, тегү, чигү, бәйләү, сугу һ.б. Әниләр кызларын матурлыкны күрә, аңлый белергә генә түгел, аны тудыра белергә дә өйрәткәннәр. Кечкенәдән кызлар, үзләренең күңел җылысын кушып, кияүгә чыгар өчен, бирнә әзерләгәннәр. Бу матур традиция аларда пөхтәлек, хезмәт сөючәнлек, булачак гаиләсенә, иренә хөрмәт тәрбияләгән.

Халкыбызның төрле һөнәрләр үзләштерүгә, даими хезмәт итеп яшәүгә өндәвен нәрсә белән аңлатырга була соң? Беренчедән, эшләп үскән кеше нык була, бай яши. Икенчедән, кешенең рухи байлыгы, эшкә һәвәслеге һәм сәләте, шәхес буларак чын асылы хезмәттә генә ачыла.

Тик хәзер яшьләрдә җитмеш төрле һөнәр дә аз булуына инану, эшкә бирелгәнлек, аны үзләштерүдә ныклык, кәсеп өйрәнү теләге бик сизелми. Кул эшләренә осталык киләчәк буыннарга да мирас булсын дисәк, гаиләдә дә һәм мәктәптә дә нәтиҗәле чаралар күрергә кирәк. “Оста куллар” түгәрәген оештыру — шул чараның берсе.

Т