«Шагыйрь кунеленэ сэяхэт»-Ш.Галиевка 95 яшь.

Ш.Галиевның поэзиясенә нечкә лиризм хас. Ул «Сөенечләрем, көенечләрем» (1961), «Күңел күзе» (1963), «Чынлык» (1972), «Тамчылар тамар чаклар» (1975), «Чаң турында баллада» («Баллада о колоколе», Мәскәү, 1976), «Мәхәббәт тулы җаным» (2002), «Серләрем бар» (2002), «Сиңа әйтер сүзем бар» (2008) дип аталган шигъри җыентыклар иҗат итә.

Шагыйрь замандашларының уй-фикерләрен эчкерсез бер җылылык белән чагылдыра. Аның шигырьләрендә авыл тормышы, халыкның гореф-гадәтләре, яшьлекләре сугыш чорына туры килгән буын вәкилләренең кичерешләре, туган якның сугыштан соңгы яңарышы тасвирлана.

Ш.Галиевнең табигать һәм мәхәббәт турындагы шигырьләренең образлы яңгырашы, композицион камиллеге татар композиторлары игътибарыннан да читтә калмый. Аның шигырьләренә язылган «Раушаниям, бәгърем» (В.Хәбисламов музыкасы), «Утыр әле яннарыма» (И.Хисамов музыкасы) һәм башка популяр җырларга әверелә.

Ш.Галиевнең иҗаты җылы, тормышчан юмор белән сугарылган. Лирик шигъри интонация органик рәвештә ирония белән үрелә, шагыйрь тормыштагы хәлләрне җиңелчә көлеп сурәтли («Уены-чыны бергә», 1966; «Фикердәшкә», 1969; «Шалт, Мөхәммәтҗан!», 1970 һәм башка җыентыклар).